شکرخدا زهرا دوباره رزق این نوکر نوشت           با دست بشکسته مرا روزی خور این در نوشت

هرگز نمی‌کردم گمان اینجا مرا راهم دهند           نام مرا در بین نوکرها خودش آخر نوشت

روز ازل وقتی خدا روزیِ عالم را نوشت           ارباب را ارباب و ما را بر درش قنبر نوشت

در عرش حق پیراهن خونین او آویختند           بیخود نبوده گر خدا این قلب را مضطر نوشت

نام حسین فـاطـمه اشک مرا جـاری کند           رحمت به شیر مادرم، صد شکر بر این سرنوشت

هرکس که شد در این دهه دلدادۀ کوی حسین           زینب برای او نمازِ صبحِ بالاسر نوشت

حبُّ الحسین نعـمتی، قـبرُ الحسین قبلـتی           این جمله را هر نوکری در قلب خود با زر نوشت

من زارَهُ فِی کربلا زارَ العلی فی عرشه           این را همان اول خدا در عرش بر سردر نوشت

می‌گفت زینب از فراز تل برادر جان ببین           آنکس که تقدیر تو بی‌انگشت و انگشتر نوشت